|
Muziek van vrouwen Het album is al enige tijd uit, maar toch aandacht voor dit duo. Ik zou het niet moeten doen, want al zul je van mij nooit een negatieve recensie lezen, de Indigo Girls bewonder ik mateloos en ik kan alleen maar lyrisch over ze zijn. Amy Ray (de donkerharige rocker) en Emily Saliers (de rossige folkie) zijn deze dagen liever bezig met al hun politieke en goede doelen, zoals ze ook zingen in het openingsnummer van CONS Go: "The rock is cool, but the struggle is beter." Amy en Emily staan bekend om hun schijnbaar moeiteloze samensmelting van de ruige punk rock van Amy en de rustige, veelal poëtische folk van Emily, en het feit dat ze nooit samen hun songs schrijven.. Het is een unieke blend die vele proberen te imiteren maar nog weinigen lukt. Hun debuutalbum voor Epic (Sony) verscheen in 1989, met daarop het inmiddels klassieke, tot Indigo Girls anthem gebombardeerde Closer to Fine. CONS is hun zevende studioalbum. Hun drang naar het perfecte lied en liefde voor het spelen en schrijven hebben hun muzikale reis zeer avontuurlijk gemaakt. In de afgelopen elf jaar zijn ze enorm gegroeid. Sommige fans van het eerste uur kunnen zich daar niet in vinden. Ik behoor tot de groep die met ze meegroeit en voelt dat HET ALBUM eraan zit te komen. In navolging van de vorige twee studioalbums is ook CONS een feest van muzikale variatie: zo rocken we met Go en Trouble, horen we punk in de vorm van Compromise, doen we een rondje folk met Gone Again, gaan we terug in tijd naar het oudere Indigo Girls geluid met Soon Be To Nothing en kunnen we onze cowboy hoed opzetten tijdens het countryrock geluid van Ozilline. Uiteraard zijn ook op dit album de teksten van zowel Amy als Emily soms politiek geladen (Raise your hands high/Dont take a seat/Dont stand aside/Dont assume anything....), soms sociaal bewust (One day the war will stop and well grow a peaceful crop/And a girl can get a wife..), maar gaan ze ook over liefde en relaties. CONS is hun meest gevarieerde en politieke album tot nu toe. Sluit dit venster |